Gdybym był księżycem

Postromantyczna figura artysty-​pijaka prze­chodzi do przeszłości, pozostawiając po sobie krajobraz omamów, upodleń i utraconych złudzeń. Oto opowieść o intymnych związkach sztuki współczesnej z wódką. W wystawie, pomyślanej jako prze­strzenny melanż prac artystycz­nych i materiałów dokumen­tal­nych, udział biorą Krzysz­tof M. Bed­nar­ski, Olaf Brzeski, Michał Budny, Rafał Buj­now­ski, Oskar Dawicki, Edward Dwur­nik, Władysław Hasior, Jerzy Lewczyński, Dominika Olszowy, Zbigniew Rogal­ski, Wil­helm Sasnal i inni.

ORNO. Luźne wątki

W ramach kolej­nej odsłony cyklu ORNO, dedykowanego spółdzielni jubiler­skiej, która przez kilkadziesiąt lat użytkowała lokal przy Wspólnej 63 – obecną siedzibę Rastra – prezen­tujemy prace współczesnych artystów wykorzystujące tkaninę – materię ściśle związaną z tzw. sztuką użytkową.

Nobuyoshi Araki, Aneta Grzeszykowska, Eva Koťátková
OBCE CIAŁA

Współczesna kul­tura wizualna trak­tuje ciało jak materiał plastyczny, który można niemal dowol­nie formować, kształtować, odkształcać i deformować. Prace prezen­towane na wystawie to szczególny zbiór takich właśnie wizerunków, obrazujących różne formy uprzed­miotowienia, poskramiania i kon­troli ciała.

Maski kosmetyczne sfotografowane przez Grzeszykowską skutecz­nie odkształcają twarz artystki. Szkolna lekcja anatomii na kolażach Koťátkovej prowadzi do dekon­struk­cji holistycz­nej jedności ciała i psyche. Akty Arakiego odwołują się zaś wprost do prak­tyk sek­sual­nych opar­tych na dominacji.

Friend of a Friend

Friend of a Friend to war­szaw­ska inkar­nacja nowego modelu współpracy między galeriami, zainicjowanego w Lon­dynie w 2016 roku pod hasłem Condo. W ramach tego międzynarodoweo przedsięwzięcia osiem war­szaw­skich galerii będzie gościć u siebie kilkanaście młodych i szczególnie interesujących galerii z Europy i Ameryki Północnej.

W Rastrze, wspólnie z Galerie Bern­hard z Zurychu oraz Ermes-​Ermes z Wied­nia, swoje prace zaprezentują Nick Bastis (ur. 1985, US), Andrea Kvas (ur. 1986, IT), Genesis Breyer P-Orridge (ur. 1950, UK) oraz znany z naszego programu Olaf Brzeski (ur. 1975).

Przemek Matecki
MAŁE OBRAZY

W naj­now­szej serii obrazów, nad którą pracował nieustająco przez ostat­nie kilkanaście miesięcy, Matecki mierzy się z ogromem sztuki. Namacal­nym sym­bolem jej płodności są wielo­kilogramowe pryzmy zbędnych katalogów i magazynów o sztuce, które artysta wer­tuje w poszukiwaniu inspirujących podkładów do własnych prac. Matecki nadaje reproduk­cjom nowe życie przeistaczając je w błyskotliwe i zabawne, miniaturowe obrazy olejne. Zabiegi, który stosuje przynoszą zaskakujące efekty, sztuka pod­dana autor­skiej kom­presji odzyskuje tu swój wigor. Malarz – często jednym tylko gestem – wydobywa z prac innych artystów esencję i tworzy całkowicie nowe obrazy emanujące energią i humorem, rodzaj współczesnego, mistrzow­skiego capriccio.

Oskar Dawicki
MARY

Oskar Dawicki, bohater literacki i fil­mowy, artysta znany jako prak­tyk per­for­mansu total­nego, prezen­tuje tym razem opowieść o charak­terze dys­topii: rekonstrukcję per­for­mansu wyreżyserowanego pier­wot­nie we śnie. Jako cen­tralna w jego wizji pojawia się figura kobiety brzemien­nej, bohaterki nowych czasów, żywicielki nienarodzonych, ale też opiekunki umarłych.

Mika Tajima
AIR

Maszyna, książka, ciało. To nie­widoczne dla widza motywy wystawy wysnute z różnych war­szaw­skich, tech­nologicz­nych i architek­tonicz­nych, wątków. Stanowią one materiał wyjściowy dla wystawy amerykańskiej artystki Miki Tajimy, która otworzy się we wrześniu w czasie kolej­nej edycji Warsaw Gal­lery Weekend.

Krzysztof Pruszkowski
Barierka

W 1977 roku Krzysz­tof Prusz­kow­ski, polski fotograf osiadły we Fran­cji, wówczas jesz­cze o statusie bezpaństwowca, zainicjował projekt, który nazwał prosto w swoim ojczystym języku: Barierka. W kilka miesięcy powstało kil­kaset czarno-białych fotografii ukazujących ulice Paryża poprzegradzane typowymi metalowymi barier­kami, produkowanymi masowo od połowy lat 50. Wystawa fotograficzna oraz album pod tym samym tytułem ukazują nam ciąg obrazów jak w niemym filmie, z jednym bohaterem – barierką w roli głównej.

Michelle Rawlings
GIRL TALK

Rawlings poszukuje w swoich pracach eks­presji nowej, współczesnej kobiecej tożsamości – kreatyw­nej, subiek­tyw­nej, intuicyj­nej, a przy tym świetnie odnajdującej się w świecie cyfrowym. Jej intymne malar­stwo ma w sobie wizualną błyskotliwość i wszechstronność oraz powściągliwą, kontemplatywną naturę. Głównym elemen­tem wystawy “Girl Talk” jest instalacja z różnej wielkości obiektów stworzonych na wzór parawanów. Wypełniają je obrazy wykonane na jedwabiu – ręcznie haftowane, malowane i drukowane, utrzymane w aurze osobistego dzien­nika obrazów. Dopełnienie stanowią charak­terystyczne, nie­wiel­kie obrazy sztalugowe Raw­lings będące kontynuacją jej intym­nych studiów kolorystycznych.

Aneta Grzeszykowska, Zofia Rydet
GŁOWA, SKÓRA, TWARZ

Materia skóry, zmarszczki, gesty dłoni. Wspólna wystawa Zofii Rydet (1911-1997) i Anety Grzeszykow­skiej (ur. 1974) to pokaz dwóch artystek, które wykorzystują aparat fotograficzny do kon­struowania przejmujących i bogatych retorycz­nie obrazów kobiecego ciała.

Karolina Jabłońska, Tomasz Kręcicki, Cyryl Polaczek
POTENCJA

„Piekielna szosa”, „Dżdżownice”, „Mara nocna”, „Duszenie”, „Wąż i cycek” – te i inne obrazy, namalowane w ostat­nich miesiącach, tygo­dniach i dniach, pokażemy na wystawie trzech młodych artystów pracujących na krakow­skim Zabłociu. Tytułowa poten­cja to nazwa nie­wiel­kiej galerii, którą wspólnie prowadzą, ale też wyraz wil­czego apetytu: na nie­udawane emocje, codzienne malowanie i chwytające za gardło obrazy. War­szaw­ska premiera naj­bar­dziej obiecującej for­macji malar­skiej ostat­nich lat.

Jan Smaga
ARTONY

Artony Włodzimierza Borow­skiego, od których bierze tytuł wystawa Jana Smagi, to jedna z naj­bar­dziej intrygujących i oryginal­nych serii prac w historii pol­skiej sztuki nowoczesnej. Ich frapująca materialność i amor­ficzna, intrower­tyczna struk­tura zainspirowały Smagę – fotografa współpracującego często z instytucjami wystawien­niczymi i znanego z eks­perymen­tal­nych tech­nik dokumen­tacyj­nych – do prze­prowadzenia własnego procesu twórczego na bazie legen­dar­nych dzieł Borow­skiego. Za pomocą fotografii Smaga rozbił Artony na cząstki elemen­tarne, aby złożyć z nich nową, dwuwymiarową całość – swego rodzaju wizualizację kosmosu utkanego z materii sztuki.

Rafał Bujnowski
CZŁOWIEK NA DRZEWIE

Prace Rafała Buj­now­skiego nie­ustan­nie podejmują dyskusję z pod­stawowymi właściwościami malar­stwa. Artystę interesuje do czego w istocie służą nam obrazy, jak funkcjonują w prze­strzeni architek­tonicz­nej i społecznej, ale również to, w jaki sposób powstają. Te rozważania doprowadziły malarza do radykal­nych rozstrzygnięć i daleko posuniętej powściągliwości for­mal­nej. Fenomen jego obrazów polega na nie­ustan­nym balan­sowaniu pomiędzy reprezentacją a jej iluzją. Proces malar­ski, nie­rzadko czysto mechaniczny, prowadzi do zaskakujących rezul­tatów i uruchamia kolejny, niejako symetryczny proces lek­tury gotowego obrazu, który uzależniony jest od zmien­nego oświetlenia, dystansu i zaangażowania patrzącego.

Peter Puklus
THE EPIC LOVE STORY OF A WARRIOR

Peter Puklus należy do pokolenia artystów, dla których fotografia nie jest trans­parent­nym medium lecz narzędziem obciążonym siecią kul­turowych, artystycz­nych, komer­cyj­nych oraz politycz­nych skojarzeń i zależności. Nie stanowi to jednak o jej ułomności – prze­ciw­nie, artysta świadomie eks­ploatuje te kon­tek­sty jako wartości dodane i obraca je na własną korzyść.

Slavs and Tatars
TOWARZYSTWO SZUBRAWCÓW

Kolektyw Slavs and Tatars jako swoją drugą wystawę w galerii Raster prezen­tuje instalację w postaci baru z sokami z kiszonych ogórków. Ser­wowane przez artystów kiszone soki i prowokacyjne figury językowe to propozycja antidotum na patos pol­skiego patriotyzmu, ale też wyraz kwaśnego stosunku artystów do oświeceniowego dualizmu i wszel­kich polityk opar­tych na binar­nej opozycji my- oni.

Fotografia jako miejsce przestępstwa

Benefisowa aukcja fotografii na rzecz budowy Instytutu Jerzego Lewczyńskiego i serii wydaw­niczej Fun­dacji Raster
Galeria Raster, Wspólna 63, War­szawa
czwar­tek, 12 maja

Salon nowej fotografii 2016

Nowa wystawa w Rastrze w nieco staromod­nej for­mule artystycz­nego salonu przy­wraca emocję skupienia na pojedyn­czych obrazach – fotografiach, na ich wyjątkowej sile odwzorowania, kon­struowania i czarowania rzeczywistości. Poprosiliśmy kilkudziesięciu działających współcześnie artystów i fotografów o wybranie i zaprezen­towanie jed­nego własnego zdjęcia, wykonanego w ciągu ostat­nich 2-3 lat. Powstała w ten sposób wystawowa kolek­cja jest nie tylko zbiorem tego, co szczególnie intrygujące w nowej pol­skiej fotografii, ale również zapisem naj­bar­dziej pociągających – wizual­nie i emocjonal­nie – indywidual­nych obsesji, które zmuszają dziś artystów do działań z obrazami fotograficznymi.

Żona Piłkarza

Premiera teledysku Mister D. autor­stwa Marii Strzelec­kiej i wystawa scenografii do klipu

DZIAŁANIA Z RODZINĄ

W jaki sposób życie rodzinne artystów prze­nika do ich sztuki? Zaczynając od total­nej prak­tyki duetu KwieKulik, artystów, którzy w latach 1970. do swoich poetycko-​strukturalnych dokamerowach akcji, tzw. Działań, włączali własne dziecko i innych członków rodziny, przyglądamy się jak za pomocą sztuki więzi i relacje rodzinne pod­dawane są publicz­nej próbie. Czy sztuka służy więc zdystan­sowaniu się, czy wręcz prze­ciw­nie – głębszemu zro­zumieniu, empatii i rozwikłaniu rodzin­nych napięć?

Michał Budny
KORONA

Wobec prac Michała Bud­nego nie­zmien­nie stajemy zdumieni ich szlachetną, powściągliwą siłą skumulowaną w prostych, natural­nych gestach, materiałach i kształtach. Naj­now­sza wystawa w odmienionej formie roz­wija pod­stawowe wątki prak­tyki tego nie­codzien­nego artysty – mierzenie się z materią i przestrzenią, z emocjami i architekturą. “Korona” to precyzyjna kom­pozycja, w której poszczególne obiekty korespondują ze sobą i nawzajem prowokują. Wszyst­kie je łączy uderzająca manifestacyjność, dobitność i bezkompromisowość.