Pierwsza wystawa indywidualna Alicji Pakosz (ur. 1996) w Rastrze to opowieść osnuta wokół figury tok­sycz­nego pejzażu – obsesyj­nie powracającego jako klasyczny motyw z historii malar­stwa, a zarazem widok wywołujący lęk, podskórny niepokój. Obraz pojawiający się w naj­mniej spo­dziewanej chwili niczym wciskające się pod powieki omamy. Coś chorobliwego i nie do końca dobrego. Artystka roz­grywa tę historię na zasadzie fil­mowych kadrów w serii obrazów w dwóch różnych skalach oraz pełnoplastycznej dioramy.  

Alicja Pakosz pochodzi z Tychów, studiowała na Akademiach Sztuk Pięknych w Krakowie i Norym­ber­dze. Zaj­muje się malar­stwem i jego prze­strzen­nymi rozwinięciami w postaci instalacji i dioram. Do tej pory jej indywidualne wystawy miały miej­sce w krakow­skiej Galerii Piana, Cen­trum Sztuki Współczesnej Kronika w Bytomiu oraz w Gdańskiej Galerii Miej­skiej (wraz z Wiktorią Walen­dzik). Jej prace prezentowaliśmy wcześniej w Rastrze na wystawie „200 objawień”.