aktualne wystawy
Najnowsza wystawa Janka Simona w Rastrze ma otwartą strukturę. W miejsce tradycyjnego, aranżowanego pokazu gotowych obiektów artystycznych mamy tu do czynienia z procesem, sytuacją przypominającą wizytę w pracowni, gdzie można „na żywo” obserwować zmienny postęp prac nad kolejnymi realizacjami.
Prezentacja dziesięciu niepokazywanych wcześniej prac na papierze Edwarda Dwurnika to początek pracy nad intrygującym archiwum artysty, w którym motywy i historie znane z obrazów znajdują swoje rozwinięcie lub odwrotnie – na pozostawionych przez twórcę rysunkach pojawiają się pomysły i emocje rozwijane potem w pracach malarskich. Wybór, który prezentujemy jest pod tym względem wyjątkowy.
Praca należy do krótkiego, lecz niezwykłego cyklu powstałego w 1973 roku we współpracy z fotografką Teresą Gierzyńską.
Rysunki z serii KłamsTVa to przykłady politycznej ekspresji czasów strajków i stanu wojennego oraz zapis społecznego sprzeciwu wobec manipulacjom władzy.
Charakterystyczny dla Dwurnika widok Polski z małomiasteczkowej perspektywy z ikonicznym dla artysty motywem wielkiej główy i ujmującą aurą nawiązującą do prac Nikifora, którymi Dwurnik się inspirował.
W swoim nowym cyklu “Kolekcja” Zbigniew Rogalski przedstawia sceny namiętnych pocałunków namalowane na podstawie zdjęć słynnych fotografów: Arakiego, Tellera czy Richardsona.
TARGI SZTUKI 2020
Raster na wirtualnych targach FAIR: Slavs and Tatars, Zbigniew Rogalski, Janek Simon, Karolina Jabłońska.
Z wielką przyjemnością informujemy, że do grona artystek reprezentowanych przez galerię Raster dołączyła Dominika Olszowy.
Nowy cykl fotograficzny Anety Grzeszykowskiej to kolejny, radykalny autoportret artystki. Punktem wyjścia są tu tym razem XIX i XX-wieczne fotografie dokumentujące psychofizjologiczne eksperymenty z ludzkim ciałem i drastyczne portrety z archiwów medycznych.
Simon przedstawił komputerowi geometryczne motywy pochodzące z tkanin różnych kultur i „wytrenował” sieć neuronową na tym zbiorze danych. Algorytm „nauczył się” produkować nowe wzory i zdobienia, których autorem nie jest już człowiek, ale wyuczona przez niego sztuczna inteligencja.
Olszowy balansuje na granicy między rzeźbą, instalacją a scenografią. W swoich pracach odwołuje się do przestrzeni domowej jako nacechowanej sprzecznymi emocjami: wrażeniem swojskości i strachem, poczuciem ukojenia i duszności, wytchnienia i paranoi.
Powykrzywiane w pozach cementowe ubrania, wiszące w oknach galerii niczym w witrynie sklepowej, tworzą teatrzyk duchów – widm pijaków, zniszczonych dusz, starej alkoholowej gwardii zastygłej w ostatniej libacji.
Dwuelementowa instalacja zatytułowana Stypa przypomina wizualizację snu z motywem uroczystości poświęconej pożegnaniu osoby zmarłej, a uldze i pociesze dla żegnających ją bliskich.
Instalacja Cmentarz wiecznego wypoczynku to próba oswojenia śmierci oraz miejsc jej dedykowanych. Obawa przed niechybnym końcem splata się z pragnieniem długo wyczekiwanego odpoczynku.
PTV to szczególne spojrzenie na warszawskie środowisko artystyczne, utrzymane w charakterystycznym dla artystki stylu. Olszowy zaprasza do swojego studia bardziej i mniej znane postaci lokalnej sceny artystycznej, budując niespieszne, pełne melancholii i humoru programy w duchu Slow TV.
Wideo z rodzaju „satisfying video”, powstałe podczas wakacyjnej rezydencji w galerii Raster.
Performance w ramach wystawy Lepsza ja w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki
