Praktyka artystyczna Michała Budnego jest oryginalnym połączeniem idealizmu i minimalizmu. Budny jest niezmiennie zainteresowany tworzeniem wizualnych ekwiwalentów dla podstawowych pojęć i relacji warunkujących nasze funkcjonowanie w przestrzeni społecznej i fizycznej. Obiekty i instalacje, których jest autorem, są jednocześnie materializacją emocji, a cechuje je szczerość i imponująca zwięzłość.
Wystawa „Żaden” jest kolejną, radykalną wypowiedzią Budnego, której wektor skierowany jest tym razem ku górze: „w przestrzeń, z dala od ziemskich spraw, drobiazgów – od codzienności i wszystkiego tego, co przytłacza i odwraca od tego, co ważne”. Słowa artysty odnoszą się w szczególności do pracy z cyklu „Piony”. Trzymetrowej wysokości smukła kolumna, która niczego nie wspiera, a jedynie wskazuje kierunek, jest pełnym rzeźbiarskiej esencji credo: forma bez idei jest martwa. Tytuł wystawy, zainspirowany wierszem Samuela Becketta, podkreśla humanistyczny wymiar tych prac. Są one nieustanną negocjacją przestrzeni pomiędzy indywidualnymi bytami – rzeźbiarskimi i ludzkimi.
Sposób pracy artysty z materiałem kojarzyć się może z metodą znaną z minimal artu. Obiekty powstają w drodze obróbki mechanicznej według wykonanych przez artystę prostych rysunków. Sam materiał ma tu zasadnicze znaczenie, nie tylko plastyczne, ale i metaforyczne. Papier, guma, drewno, płótno, metal – tworzywa pochodzenia organicznego – opisują takie jakości i napięcia jak: ciepło, twardość, zwartość, ciężar, elastyczność, wrażliwość, tymczasowość. Wszystkie je można traktować jako właściwości formalne, ale też odnoszące się do ludzkich cech i relacji. Sensem tych przestrzennych dywagacji jest tworzenie swoistego słownika materialnych gestów, które pozwalają w nowy, inspirujący sposób myśleć o ładzie i porządku, zarówno w znaczeniu filozoficznym, jak i całkowicie przyziemnym, dosłownym.
Od czasu ostatniej wystawy Michała Budnego w Rastrze w 2015 roku zatytułowanej „Korona” artysta brał udział między innymi w wystawach ” La memoria finalmente. Arte in Polonia 1989-2015″ w Modenie, „Just so stories” w Wiedniu i „Późna polskość” w CSW Zamek Ujazdowski. Miał też indywidualne prezentacje w Zurychu, Sztokholmie oraz Pradze. Na rok 2020 zaplanowana jest wspólna wystawa Budnego z Vittorio Santoro „Sculpture / Sculpture” w Kunstmuseum w Lucernie.
Samuel Beckett
NEITHER
to and fro in shadow from inner to outer shadow
from impenetrable self to impenetrable unself
by way of neither
as between two lit refuges whose doors once
neared gently close, once away turned from
gently part again
beckoned back and forth and turned away
heedless of the way, intent on the one gleam
or the other
unheard footfalls only sound
till at last halt for good, absent for good
from self and other
then no sound
then gently light unfading on that unheeded
neither
unspeakable home