Twórczość Anety Grzeszykow­skiej od samego początku pozostaje w bliskiej relacji z życiem prywat­nym artystki, statusem kobiety, córki i matki. Jej kolejne projekty – fotografie, filmy, obiekty rzeźbiarskie czy szyte ze skóry obrazy – w radykalny sposób mierzą się z cielesnością, relacjami rodzin­nymi oraz fun­damen­tal­nymi kwestiami bytu i nieobecności. W naj­now­szej wystawie Aneta powraca do swojej pierw­szej pracy, „Albumu” (2005), swoistego credo artystki, na który składały się fotografie z wymazanym wizerun­kiem autorki. Nowy „Album” biegnie wstecz przez dzisiej­sze życie Grzeszykow­skiej do momentu narodzin córki Fran­ciszki. Gra z jej wizerun­kiem, rozpoczęta cyklem lalek i rozwinięta w fotografiach z serii „Mama”, przy­biera tu niespodziewaną i skrajną formę – tym razem to córka staje się nieobecna. 

Echem fotografii, a zarazem próbą material­nego mierzenia się z wyobrażeniem ciała są na wystawie skórzane obrazy z cyklu „Skinformer”. Powidoki scen dziecięcej zabawy mieszają się z niepokojącą, fetyszystyczną aurą tych obiektów. Użycie przez artystkę specyficz­nego materiału – ścinków skórzanych – ma też inny jesz­cze sens. Formując ze skóry figury ludz­kie lub ich frag­menty, Grzeszykow­ska niejako przy­wraca skórze utracone ciało, sym­bolicz­nie odwraca porządek i animuje uśmiercone istoty do nowego życia. Rzemieślniczy trud i wyrafinowanie tych obiektów ma więc w sobie zarazem coś z szamańskiego rytuału. Artystka łączy w swojej niezwykłej prak­tyce kon­cep­tualne tradycje fotografii z rękodziełem. Obrazy – fotograficzne i te uszyte – powracają niczym fala, obsesyj­nie mieszając przeszłość i teraźniejszość, obecność i wspo­mnienie, życie i jego zwiewny ślad. 

Aneta Grzeszykow­ska (ur. 1974) należy do naj­bar­dziej uznanych pol­skich artystek, a jej prace znajdują się w wielu ważnych kolek­cjach muzeal­nych m.in. Centre Pom­pidou w Paryżu czy Salomon R. Gug­gen­heim w Nowym Jorku. Fotografie z cyklu „Mama”, który prezentowaliśmy na poprzed­niej wystawie artystki w Rastrze, w 2019 roku, można obec­nie oglądać na wystawie głównej 59. Bien­nale Sztuki w Wenecji.