Wobec prac Michała Budnego niezmiennie stajemy zdumieni ich szlachetną, powściągliwą siłą skumulowaną w prostych, naturalnych gestach, materiałach i kształtach. Najnowsza wystawa w odmienionej formie rozwija podstawowe wątki praktyki tego niecodziennego artysty – mierzenie się z materią i przestrzenią, z emocjami i architekturą. W przeciwieństwie do “Żywicy” z 2012 roku, która rozgrywała się na powierzchni ścian, tym razem artysta proponuje przestrzenne obiekty w muzealnej skali, jakby wyrysowane grubą linią, o wyraźnej, dominującej wnętrze galerii materialności. Wszystkie je łączy uderzająca manifestacyjność, dobitność i bezkompromisowość. “Korona” to precyzyjna kompozycja, w której poszczególne obiekty korespondują ze sobą i nawzajem prowokują.
Naturą prac Budnego jest ambiwalencja; tak i w tym wypadku mamy do czynienia z umiejętnie prowokowaną iluzją. Ciężkie z pozoru belki o zwęglonej powierzchni są w istocie puste w środku. Abstrakcyjny język stosowanych przez artystę form jest pełen aluzji do podstawowych gestów i znaczących kształtów – jak tytułowa “Korona” – ale zarazem służy uwalnianiu obiektów od prostolinijnej celowości.
Pojęciem dyskutowanym przez Budnego w trakcie pracy nad wystawą była siła – czasem niespodziewana i trudna do poskromienia, ale i fascynująca, wywierająca presję, kształtująca. Przyglądając się poszczególnym obiektom można dostrzec ów deterministyczny rys, wyczuć obecność nieokreślonej, zewnętrznej energii, która je uformowała, nie stroniąc przy tym od aktów przemocy – cięcia czy opalania. Fizyczność, masywność, momentami wręcz mocarność to cechy nowych prac Budnego; jego emocjonalna odpowiedź na materialną kondycję współczesności, a przede wszystkim jej zmieniający się klimat społeczny i polityczny.
Mijający rok 2015 był dla Michała Budnego szczególnie intensywny. Zrealizował m.in. instalację w Union Station w Toronto (w ramach projektu Villa Toronto), wspólny projekt z czeskim artystą Jaromírem Novotným w Ostrawie oraz wystawy indywidualne: w berlińskiej galerii Nordenhake, a przede wszystkim w Saarlandmuseum w Saarbrücken. Przy okazji tej ostatniej ukazała się “Żywica” – nowa książka poświęcona twórczości artysty (dostępna w Rastrze).