Kazimierz Domański miał ponad 200 objawień. Ich źródłem była głęboka wiara i religijna misyjność pracow­nika kolejowych zakładów napraw­czych w Oławie. Mimo to, kościół katolicki nigdy nie uznał żadnego z tych objawień. Nasza wystawa dedykowana jest tym właśnie szarym strefom wyobraźni – obłędowi religij­nemu i wizjom, które rodzą się z prze­sytu bodźców metafizycz­nych lub prze­ciw­nie, z ich nie­do­statku i tęsknoty za duchowością w świecie zdominowanym ekonomią codzien­nego prag­matyzmu. Interesuje nas moment psychodelicz­nego prze­kroczenia, kiedy wiara staje się paliwem zachowań wykraczających poza tradycyjny i dozwolony porządek kościelny lub społeczny. Ludowa wizyjność, objawienia i omamy, spychane są na ogół wstydliwie na mar­gines życia publicz­nego, znajdując co najwyżej miej­sce w prasie brukowej lub taniej literaturze paradokumen­tal­nej. Jej sojusz­nicz­kami są popularne, okołoreligijne i często amator­skie formy eks­presji plastycz­nej: linoryty, malar­stwo na szkle, witraże. Stanowią one ważną część wystawy, odkrywając poprzez prace współczesnych artystek i artystów swój antyin­stytucjonalny potencjał – anar­chiczny i fantastyczny.