WYSTAWY 2022

200 OBJAWIEŃ

Nowa wystawa dedykowana jest szarym strefom wyobraźni – obłędowi religij­nemu i wizjom, które rodzą się z prze­sytu bodźców metafizycz­nych lub prze­ciw­nie, z ich nie­do­statku i tęsknoty za duchowością w świecie zdominowanym ekonomią codzien­nego pragmatyzmu.

Riga Inter­national Bien­nial of Con­tem­porary Art

Dominika Olszowy
ZIEW SENNEGO SERCA

Dominika Olszowy bierze udział w drugiej edycji bien­nale w Rydze. Jej projekt składa się z części prezen­towanej w stolicy Łotwy oraz obszer­nej instalacji przy­gotowywanej w Rastrze.

warsaw gal­lery week­end 2019

Dominika Olszowy
DUCH DOMU

Wystawa stworzona specjal­nie do prze­strzeni Rastra zagląda pod ciemną podszewkę domowości. Za pomocą hybrydal­nych obiektów i rzeźb, niepokojących obrazów oraz tajem­nych przejść Olszowy kreuje własną wizję domu.

warsaw gal­lery week­end 2018

Gdybym był księżycem

Postromantyczna figura artysty-​pijaka prze­chodzi do przeszłości, pozostawiając po sobie krajobraz omamów, upodleń i utraconych złudzeń. Oto opowieść o intym­nych związkach sztuki współczesnej z wódką. W wystawie, pomyślanej jako prze­strzenny melanż prac artystycz­nych i materiałów dokumen­tal­nych, udział biorą: Krzysz­tof M. Bed­nar­ski, Olaf Brzeski, Michał Budny, Rafał Buj­now­ski, Oskar Dawicki, Edward Dwur­nik, Władysław Hasior, Jerzy Lewczyński, Honorata Martin, Dominika Olszowy, Peter Puklus, Zbigniew Rogal­ski, Wil­helm Sasnal i inni.

WYSTAWY 2014

Cipedrapskuad, Honorata Martin, Dorota Masłowska, Maria Toboła
SPOŁECZEŃSTWO JEST NIEMIŁE

Wystawa ta dzieje się w kraju, którego społeczeństwo ma samo o sobie nie naj­lep­sze zdanie. Społeczeństwo jest niemiłe, społeczeństwo się starzeje, a siłą, która wpędza nas w ten stan jest postępująca stabilizacja, która po latach walki na różnych fron­tach, zdaje się, że skutecz­nie nami zawładnęła. Życie w Polsce stało się przerażająco zwyczajne. Prace, które tworzą wystawę “Społeczeństwo jest niemiłe”, nie są z gruntu aspołeczne, ale dobit­nie wyrażają dystans między jednostką, a otaczającą ją społecznością. Artystki poddają grun­tow­nej rewizji osiągnięty kon­sen­sus, a polem ich kon­fron­tacji ze społeczeństwem jest jego język, przestrzeń życiowa i dominujące, stereo­typowe relacje interpersonalne.