Raster

Paulina Stasik jest, mimo tradycyjnego warsztatu, jakim się posługuje, jedną z najbardziej oryginalnych artystek młodego pokolenia. Od kilku lat konsekwentnie sublimuje swój język malarski. Tworzy wieloplanowe, eteryczne i zmysłowe płótna, które we współczesny i podmiotowy sposób dekonstruują temat kobiecego aktu. Stasik interesuje ciało jako nośnik energii duchowej, seksualnej i kulturowej, ale uwolnionej od binarnej perspektywy. Drąży poszukiwania idealnego, androgynicznego ciała o jakości zmysłowej i mitologicznej. Jej obrazy są próbą powrotu do utraconej ponad płciowej jedności. Splatające się ze sobą postaci, fragmenty ciał i twarze, nawiązują do mitów o stworzeniu świata z rozczłonkowanej istoty ludzkiej. Tym poszukiwaniom patronuje przedstawiona na jednym z obrazów Szamanka, której sylwetka przypomina wieloramienną figurę hinduskiego Śiwy, a zarazem kobietę pod wieloma postaciami.

Obrazy Stasik, wyrafinowane pod względem malarskim, emanują niezwykłą, erotyczną aurą i spirytualną siłą. Ich charakterystyczna gama barwna i modelunek są wynikiem precyzyjnego i pracochłonnego procesu malarskiego, nakładania kolejno wielu laserunkowych warstw farby.

Wizyjność, ale i swoista stateczność obrazów Stasik przydaje im powagi. Postaci, ich oblicza i ciała, poddane są wypracowanej idealizacji, zaś przestrzeń, w której są przedstawione, pozbawiona jest na ogół wyraźnych cech. To otchłań, bezmiar, wodna toń, rodzaj prenatalnego schronienia, z którego bije miękkie światło – brzasku albo zmierzchu. Wyobrażenie kobiecej figury ma tu referencje kulturowe z czytelnymi reminiscencjami klasycznej rzeźby. Zarazem to żywe studia ciała z niemal erotycznym skupieniem na jego czułych partiach – dłoniach, twarzach, torsach. Stasik płynnie prowadzi swoje bohaterki między światem realnym a symbolicznym, między życiem a bezczasem, ekstazą, uniesieniem, rozkoszą a letargiem, snem, milczeniem. Obrazy te układają się w rodzaj odnowionej, matriarchalnej mitologii, której kluczowymi jakościami są świadomość ciała, współodczuwanie i oparte na empatii relacje.

Paulina Stasik (ur. 1990) jest absolwentką Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP. W 2020 roku obroniła doktorat na tej samej uczelni. Jej prace były dotychczas prezentowane m.in. na wystawach indywidualnych w Galerii Wozownia w Toruniu (2018, 2020), Galerii Henryk (2018) i Shefter Gallery w Krakowie (2019), a także na głośnej wystawie Farba znaczy krew w warszawskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej (2019). Wystawa Opiekunki jest pierwszą indywidualną wystawą artystki w Warszawie.