Prace z serii „Kosmos” są rozwinięciem nurtującego artystę od dawna napięcia między mimetyzmem obrazu malar­skiego, a mechanicz­nym spo­sobem jego wykonania. Wynikiem automatycz­nego niemal procesu pokrywania płótna jed­nakowej grubości kreskami jest rozległy widok rozgwieżdżonego nieba. Obraz przed­stawia więc nie tylko to, co zostało namalowane (setki ciem­nych kresek na białym płótnie) lecz także to, z czym ów abs­trak­cyjny widok się kojarzy. Przyjmując różne punkty widzenia, zbliżając się i oddalając od obrazu, szala jego ciężaru prze­chyla się od material­nego i procesual­nego ku iluzjonistycz­nemu wymiarowi pracy.