W maju tego roku, na niezależnym, poświęconym kul­turze rosyj­skim por­talu Colta.ru ukazał się ciekawy artykuł poświęcony grupie Slavs and Tatars. Joel Regev i Masha Shtut­man piszą w nim o unikatowości ich działań. Zapraszamy do lek­tury wybranych fragmentów.

Upartość w nie­wy­borze, nowoczesna nauka o rewolucji, materialistyczna apropriacja magicz­nych i okul­tystycz­nych prak­tyk –  to są kluczowe elementy w działalności grupy Slavs and Tatars. Ten fakt, pozwala dostrzeć w funk­cjonowaniu grupy pole walki o praw­dziwie materialistyczną i rewolucyjną sztukę: wraz z takimi zjawiskami, jak Alexan­dre Singh i jego projekt The Mark of the Third Stripe lub filozofia Reza Negarestani, Slavs and Tatars lądują na powierzchnię planety o nie­znanej nazwie – ale jest jasne, że to właśnie od udanej kolonizacji tej planety zależy przyszłość radykal­nej polityki wyzwoleńczej, jak i radykal­nej, wyzwalającej wiedzy.

Na pierw­szy rzut oka, Slavs and Tatars można z łatwością zaliczyć do zjawiska, które Claire Bishop charak­teryzuje jako „społeczny zwrot w sztuce współczesnej”. Przy­czynia się do tego przede wszyst­kim sama zamiana autor­stwa indywidual­nego w zbiorowe: stworzenie grupowego charak­teru twórczości (poprzez wspólne działania, bezpośrednio okupujące życie i zmieniające je) jest jedną z naj­bar­dziej ważnych cech sztuki par­tycypacyj­nej, która zastępuje działalność artysty-​wirtuoza – wytwarzającego obiekty, roz­miesz­czane później w steryl­nej i izolowanej prze­strzeni galerii. Tego rodzaju nadrzędność procesu w stosunku do produktu charak­teryzuje również wielką ilość akcji Slavs and Tatars: roz­klejanie plakatów i druków na ścianach, wspólne podróże, wykłady, zbiorowe czytanie i dys­kusja nad tek­stami są ważną częścią większości ich projektów. Ponadto, w ten sam sposób, jak w sztuce par­tycypacyj­nej, głównym celem tego działania jest „stworzenie społeczności nowego typu”, rodzaj „małego narodu”, jesz­cze nieistniejącej wspólnoty tych, którzy zamieszkują „przestrzeń pomiędzy murem berlińskiem i Wiel­kim Murem Chińskim„.

Bliższe spoj­rzenie na ten cel pozwala jednak określić głęboką – choć nie łatwo dostrzegalną i sformułowaną – różnicę. Slavs and Tatars są rodzajem „małej sztuki„, wewnątrz sztuki par­tycypacyj­nej, elemen­tem wywrotowym, który zmienia jej trajektorię: rodzajem obrotu wewnątrz zwrotu społecznego, który obracającego go i modyfikującego.

W przy­padku Slavs and Tatars, mamy do czynienia nie ze sztuką współczesną, a z dziełem sztuki przyszłości – bezpośrednio opanowującym ten obszar, z którym sztuka współczesna ma tylko pośredni stosunek, poprzez ciągłe prze­kroczenia w jedną lub w drugą stronę, stała alternację nie­do­lotów i przelotów.

Cały artykuł dostępny tutaj.

Tłumaczenie: Lisa Kucharavaja

Slavs and Tatars, Wheat Mollah, 2012

Slavs and Tatars, Pray Way, 2012, courtesy New Museum, photograph by Benoit Pailley

Slavs and Tatars, Too Much Tłumacz, 2012, exhibition view