Papierowe drobiny to studium „piękna powszedniego”, próba uchwycenia najmniejszych, spontanicznych i artystycznych w swej bezinteresowności form towarzyszących podstawowym czynnościom życiowym – okruchów chleba. „Okruchy” to rzeźbiarski mikrokosmos, miniaturowy ogród rzeźby, a zarazem strona z obsesyjnego dziennika odnotowującego wyłącznie drobne szczegóły naszego życia i otoczenia.
