Jan Tomza-Osiecki
ISPC
Jan Tomza-Osiecki należy do generacji artystów, dla których kluczowym jest intensywne doświadczenie rzeczywistości wirtualnej – nowych technologii, internetu, łatwo dostępnego oprogramowania, gier, tekstur i grafiki 3D. Punktem wyjścia jest dla niego abstrakcyjna forma rzeźbiarska, której realność i żywotność animuje poprzez wprowadzenie doń dźwięku; działanie interaktywnych obiektów opiera się na efekcie sprzężenia zwrotnego – w inżynierii dźwięku uznawanego za zjawisko niepożądane. Błąd stanowi tu istotę działania, otwiera pole eksperymentu i stwarza możliwość rozpoznania zastanej przestrzeni i własnych ruchów na nowo.
