„Szmata Syrena” to malar­ski trak­tat o pożądaniu i poszukiwaniu spełnienia. Każdy obraz jest tu formą zbliżenia, sek­sual­nej relacji, ale jednocześnie figurą skraj­nego, emocjonal­nego napięcia. Jego źródłem jest nie tylko ciało, ale i spoj­rzenie, w które z kolei wpisana jest kul­turowa i społeczna pokusa oceny. Szmata-​syrena, rozkosz-​cierpienie, miłość-zazdrość – obrazy Moniki Falkus podważają te proste, często tok­syczne relacje, a w zamian oferują wielowymiarowe, zmysłowe i eman­cypacyjne doświadczenie. 

Tytuł wystawy odnosi się do metafory Madonny i ladacz­nicy oraz pojęć slut-​shaming i vanilla-​shaming, które opisują ocenianie i piętnowanie, w szczególności kobiet, z uwagi na ich zachowania i preferen­cje sek­sulane. Z kolei tytuły poszczególnych obrazów są zapisem różnych stanów psychofizycz­nych jakie towarzyszą kobiecie w związkach i relacjach intym­nych: Uniesiona, Kochana, Oddana, Ociekająca, Spełniona, Pamiętająca, Inna, Uleczająca.

Monika Falkus (ur. 1993) jest jedną z naj­bar­dziej intrygujących artystek młodego pokolenia. Studiowała historię sztuki na Uniwer­sytecie Śląskim oraz malar­stwo na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, aktual­nie mieszka i pracuje w War­szawie. Zdobyła popularność oryginal­nymi cyklami obrazów, ale zaj­muje się również fotografią i wideo. Jej prak­tyka kon­cen­truje się na kobiecej seksualności i emocjonalności w wolnościowej, feministycz­nej perspektywie.