Maszyna, książka, ciało. To niewidoczne dla widza motywy wystawy wysnute z różnych warszawskich, technologicznych i architektonicznych, wątków. Stanowią one materiał wyjściowy dla abstrakcyjnych tkanin i zaawansowanych technologicznie rzeźb. Perforowana skóra. Spętany umysł. Maszyna, chociaż jeszcze nie w pełni. Prezentowane obiekty tworzą na wystawie rodzaj krnąbrnego, nie do końca czytelnego ciała – wciąż w transformacji. Gotowego do przyjęcia danych i skonfigurowanego do działania – do pracy, przyjemności, wojny.
Od XVIII wieku figura maszyny była używana jako metafora ciała i społeczeństwa oraz ich przyszłego zjednoczenia. Prezentowane na wystawie prace materializują tę metaforę, poddając pod refleksję polityczny wymiar cielesno-maszynowego zespolenia.
Rzeźby Tajimy tropią procesy produkcji cielesnego podmiotu i towarzyszącej im miękkiej siły algorytmów, która fizyczny przymus zastępuje bezdotykowym naciskiem. Force Touch – tektoniczna rzeźba w formie ściany z dyfuzorami ulokowanymi zgodnie z układem meridianów ludzkiego ciała – wdmuchuje powietrze w przestrzeń galerii. Praca nawiązuje do technologii haptycznych stosowanych w ekranach dotykowych i touchpadach, mediując relację między skórą, a powierzchnią urządzenia-maszyny, między siłą a ciśnieniem.
Drewniana rzeźba Pranayama, naszpikowana chromowanymi dyszami jacuzzi jest zarazem produktem ortodoksyjnej dyscypliny i wewnętrznej praktyki duchowej. Przypominająca maskę forma została ukształtowana na wzór sprzętów medycznych służących modyfikacji kształtu i funkcji ciała. Kontrola oddechu (prāṇa) w praktyce ajurwedyjskiej służy regulacji indywidualnych sił życiowych.
Żakardowe tkaniny z cyklu Negative Entropy to z kolei abstrakcyjne obrazy dwóch różnych miejsc i technologii: warszawskiej drukarni i serwerowni w Nowym Jorku. Prace są transmutacjami nagrań wykonanych w tych dwóch zakładach – przełożeniem informacji dźwiękowej na materialny obiekt.
Maszyny żakardowe są uznawane za prekursorskie względem technologii cyfrowej, co zwraca uwagę na przeplatanie się historii produkcji tekstylnej i cyfrowej. Maszyny w drukarni Argraf*, na których w trakcie pracy nad wystawą drukowaliśmy książkę o ruinach Warszawy, stanowią jednocześnie źródło i przedmiot tkanin Tajimy. Obecna, choć niewidoczna tu książka, podkreśla relacje między produkcją tkanin i tekstów. Łacińskie textus może oznaczać zarówno tkaninę, sieć jak i tkankę anatomiczną.
Wystawa w Rastrze jest pierwszą indywidualną prezentacją prac artystki w tej części Europy. Wcześniej, w 2007 r. uczestniczyła ona w zbiorowej wystawie Uncertain States of America. Sztuka amerykańska w trzecim milenium w Centrum Sztuki Współczesnej na Zamku Ujazdowskim.
Mika Tajima (ur. 1975) jest amerykańską artystką japońskiego pochodzenia, mieszka i pracuje w Nowym Jorku. W ostatnich piętnastu latach wystawiała w wielu muzeach w Stanach Zjednoczonych i na świecie, ostatnio m.in. w Palais de Tokyo w Paryżu, South London Gallery, Aspen Art Museum, Seattle Art Museum, a także na Gwangju Biennale (2016). Współpracuje z galeriami Van Doren Waxter w Nowym Jorku i Taro Nasu w Tokio.
*Argraf specjalizuje się w publikacjach i drukach artystycznych o ograniczonym nakładzie. Drukuje większość książek wydawanych przez Raster.
Wirtualny spacer po galerii: http://wnetrza3d.pl/realizacj