Lew Powzner, urodzony w 1939 roku w Moskwie, jest malarzem wywodzącym się z ruchu rosyj­skich non­kon­for­mistów, uczest­nikiem nieoficjal­nych wystaw w prywat­nych miesz­kaniach w latach 70. i 80. XX wieku. W 1967 roku ukończył studia w Moskiew­skim Instytucie Poligraficz­nym i od tego czasu maluje i rysuje, ale mimo szeregu wystaw pozostaje na mar­ginesie oficjal­nego życia artystycz­nego w Rosji.

Pracuje we własnym miesz­kaniu i używa domowych materiałów – maluje na ceratach i kar­tonach własnej roboty. Inspiracje czer­pie zarówno z klasyki rosyj­skiej literatury jak i prozy życia w czasach sowiec­kiej utopii. Używając sur­realistycz­nych gier optycz­nych – lustrzanych odbić i obrazów w obrazach – ukazuje uwalniającą siłę psychodelii. Nawiązania do psychoanalizy i nieoczywistych motywów lub emocji zapisanych w podświadomości czynią z nich inspirujące źródło tajem­nej wiedzy na temat współczesnego rosyj­skiego społeczeństwa.

Wypracowana, indywidualna odmiana sur­realizmu jest – nieco ina­czej niż w wypadku popular­nych w ostat­niej dekadzie ten­den­cji eskapistycz­nych – powrotem do politycz­nego potencjału gatunku. To sekretny język artysty chroniącego w ten sposób swoją niezależność i szlachetną pozycję out­sidera. Z tej per­spek­tywy może dostrzec więcej i na więcej sobie pozwolić, podążając za tytułami własnych cykli rysun­kowych i malar­skich: Pole cudów albo Trawa. Na wystawie, która jest pierwszą w Polsce prezentacją Lwa Powznera, pokazujemy wybór jego naj­now­szych prac. Jej otwar­cie odbędzie się w dniu 80 urodzin artysty.