Wystawa Dominiki Olszowy zaczyna się na czubku drzewa. Pod­czas pobytu w Turcji artystkę zaintrygował dziwny szczegół. Przed jej oczy obsesyj­nie powracało, popularne na tam­tej­szych nagrob­kach, wyobrażenie cyprysu z zagiętym wierzchołkiem. Kręte ścieżki skojarzeń doprowadziły do odkrycia, że również Vin­cent Van Gogh przycinał cyprysom czubki – na obrazach, które malował w postępującym szaleństwie u schyłku swego życia. Czy to dewiacja czy drobne zaburzenie kom­pozycji ma wszakże owa defor­macja drzewa swoje znaczenie sym­boliczne, to znak przejścia na drugą stronę. Olszowy przywołuje ten motyw w serii szklanych mozaik, które są próbą zaczarowania żałoby, przejścia przez nią tak, jak zdrowe drzewo potrafi przeżyć przycięcie swych gałęzi. 

Wystawa nosi tytuł „Globus hystericus”. Ten wystawny łaciński zwrot oznacza popularne psychosomatyczne zaburzenie, pospolitą gulę w gardle. Kulka w gardle, zagięty czubek – każdy kryzys ma swój namacalny kształt, a każdy kształt swoją artystkę. Uzdrowicielkę.