Mir

La Pologne?

Wisława Szym­bor­ska Słówka      – La Pologne? La Pologne? Tam strasz­nie zimno, prawda? – spytała mnie i odetchnęła z ulgą. Bo porobiło się tych krajów tyle, że naj­pew­niej­szy jest w roz­mowie klimat.   – O pani – chcę jej opowiedzieć – poeci mego kraju piszą w rękawicach. Nie twierdzę, że ich wcale nie zdejmują; jeżeli księżyc przy­grzeje, […]

Ruta zwyczajna

Obraz należy do naj­now­szego cyklu Zbigniewa Rogal­skiego Rośliny abor­cyjne. Ruta jest jednym z ziół, których kategorycz­nie zakazuje się kobietom w ciąży. Jej spożywanie może skutkować poronieniem nawet w bardzo zaawan­sowanym stadium.

Kolekcja

W swoim nowym cyklu “Kolek­cja” Zbigniew Rogal­ski przed­stawia sceny malowane na pod­stawie zdjęć słynnych fotografów: Arakiego, Tel­lera czy Richardsona.

Błyskawice

Błyskawice wyszyte białą nicią na czar­nym materiale osadzonym na typowych tam­bor­kach nawiązują do tradycyj­nego, rękodzielniczego haftu.

Łzy

Praca powstała we współpracy z firmą Bytom, która zajęła się jej produkcją. Lejący się pas czar­nego materiału nawiązuje do kinowego ekranu z przewijającym się napisami końcowymi filmu, odczytywanymi pobieżnie przez zaszklone ze wzruszenia oczy. 

Światło

Moskwa

Pejzaż z dna oka

Widok nieba z suchymi gałęziami, motyw nawiązujący do wcześniejszego cyklu Śmierć par­tyzanta (2005), przeistacza się tu w diagnostyczny obraz dna oka z wyraźnymi zmianami chorobowymi.

1,6 sekundy

Morze

Na zdjęciu widać zwiniętą w rulon fotografię japońskiego artysty Sugimoto przedstawiającą morze.

Koniec światła

Bez tytułu (ze Zbigniewem Rogalskim)

Poproszony o malar­skie rozwinięcie tej pracy Rogal­ski umieścił w cen­trum obrazu prze­skalowane studium kości biodrowej.

Bajki

Studium węgla

Jak ona widzi księżyc

Rogalskiego fascynuje jak zmienia się nasza per­spek­tywa i jakość obrazowania w obliczu inten­syw­nej obser­wacji obiektów.

Projekcja

Wyrafinowana i wielopoziomowa praca o wizyjności sztuki, jej iluzjach i wymiarze materialnym.

Closer

Seria 3 obrazów – intym­nych por­tretów. Spoczywające na poduszce twarze przed­stawione są z nazbyt bliskiej odległości – obraz roz­dwaja się, rysy twarzy tracą swą indywidualność pozostawiając otwarte pytanie o płeć por­tretowanych osób.

Śmierć partyzanta

Każdy z sześciu obrazów z serii przed­stawia moment, w którym kon­tury rzeczywistości zacierają się – gdy tytułowy par­tyzant umiera – a dzięki szczególnej per­spek­tywie zastosowanej przez malarza, to my sami stojąc przed obrazem wcielamy się w tytułową postać.

Portrety trumienne

Współczesne vanitas. Inspiracją dla obrazów z tej serii był widok odbijający się na powierzchni por­celanowych fotografii nagrobnych.