









Ziew sennego serca stanowi fantazję na temat sypialni łotewskiej bogini Veļu Māte, która rządzi światem umarłych. Instalacja Olszowy podejmuje się eksploracji figury śmierci, jej tradycyjnych przejawów i przestrzeni, jaką zajmuje ona we współczesnej kulturze. Aranżacja domu ma tutaj służyć jako pole do analizy, w której wystrój wnętrz łączy się z osobistą introspekcją. Przestrzeń sypialni przywołuje wyobrażenie schronienia, odpoczynku i snów, ale też bezsenności, koszmarów i bezruchu; w obliczu pustki własne łoże śmierci oferuje ambiwalentne wytchnienie.
Instalacja została przygotowana jako część drugiej edycji Riga International Biennial of Contemporary Art.