Film, nakręcony na przeterminowanej taśmie ORWO, w planie formalnym konfrontuje doświadczenie całkowitej ciemności i oślepienia słońcem, a jednocześnie praktykę filmową i malarską Sasnala. Większość scen nakręcona została w domu rodzinnym artysty i w jego pracowni, zaś tytułowy koreks – pojemnik do wywoływania negatywów – odnosi się do domniemanej, znalezionej w piwnicy, niewywołanej rolki filmu sprzed 25 lat. W istocie historia ta opisuje egzystencjalne napięcie związane z doświadczeniem rodzicielstwa i dojrzałości – bycia synem i ojcem jednocześnie. W filmie występują ojciec i syn Sasnala, a obecność jego samego reprezentują namalowane przezeń obrazy, które obaj prezentują do kamery. Wyimaginowane obrazy z przeszłości i z pamięci nakładają się tu na czas współczesny i przenikają podobnie jak kolejne pokolenia.
