Książka „Pałac w Warszawie” to nowa pozycja w serii wydawniczej Warszawa – monografia Placu Defilad oraz Pałacu Kultury i Nauki. Jest ona wynikiem wieloletnich badań prowadzonych przez profesora Waldemara Baraniewskiego, które zainicjował jeszcze w latach 80. XX wielu. Bezpośrednim impulsem do złożenia tych studiów w całość i ich publikacji był cykl wykładów przygotowanych na zaproszenie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i wygłoszonych przez profesora na przełomie 2009 i 2010 roku. Wykłady miały charakter nieco meandryczny, ale zgodny z pomysłem badania historii i tożsamości miejsca, na którym ma stanąć nowy gmach Muzeum. “Pałac w Warszawie” jest w zamierzeniu studium nie drobiazgowym, lecz dociekliwym, przybliżającym najważniejsze i najbardziej charakterystyczne cechy architektury i fragmenty historii jednego z najbardziej niezwykłych obiektów jakie powstały kiedykolwiek na polskich ziemiach. Osobną całość, dopełniającą krytyczno-historyczną perspektywę tekstu Waldemara Baraniewskiego, stanowi część albumowa książki.
Blisko 100 fotografii, wykonanych specjalnie na potrzeby niniejszej publikacji przez Błażeja Pindora to współczesny wgląd w specyfikę formalną architektury Pałacu Kultury, a w szczególności jego wnętrz i detali. Album stanowi uzupełnienie tekstu, który dyskutuje bardziej generalne kwestie związane z politycznymi, ideowymi oraz urbanistycznymi kontekstami gmachu PKiN. Fotografie Pindora powstały latem i wczesną jesienią 2014 roku na negatywach czarno-białych w formacie 4×5 cali. Składają się one na pierwszą tak kompleksową i precyzyjną pod względem artystycznym próbę fotograficznej interpretacji przetrzeni wokół i wewnątrz Pałacu. Punktem wyjścia były fotografie z lat 50. i 60. XX wieku, przede wszystkim Zbyszko Siemaszki, które – dystrybuowane w serwisach agencji fotograficznych jak i na pocztówkach, w czasopismach czy albumach krajoznawczych – ustanowiły na kilkadziesiąt lat kanon obrazowania architektury centralnego gmachu powojennej Warszawy.
Proponowane tu przez nas spojrzenie to zarazem komentarz do dzisiejszej legendy Pałacu jako niesamowitego i malowniczego zabytku. Bardziej niż anegdota interesują nas znaczące detale, rysunkowa drobiazgowość, materiałowa szczodrość i zaskakująca płaskość pałacowych wnętrz. Przede wszystkim zaś istotą fotografii jest analiza relacji, w jaką wplątuje widza ta architektura – dominująca, przeskalowana, skupiona sama na sobie i dekoracyjna ponad miarę, a jednocześnie w specyficzny sposób surowa i uwodząca.
