Broniewski dużo śpiewał i śpiewem też wypełniał czas spędzany w aresztach i więzieniach. Wspominają o tym – czasem z podziwiem, a czasem z wyrzutem – jego towarzysze z celi. Jednak, mimo słabości do podnoszących na duchu piosenek, poeta odmówił napisania najważniejszej pieśni – nowego hymnu Polski Ludo­wej, o co publicznie prosił go Bolesław Bierut. 
Do stworzenia współczesnych aranżacji tekstów Broniew­skiego
zaproszeni zostali artyści niezależnej sceny muzycz­nej. Chcieliśmy by głos poety zabrzmiał na nowo, w zmienionych okolicznościach historii i w zmienionej formie, ale z niemniejszą siłą niż w czasach Wielkich Kryzysów XX wieku. Bo też – mówiąc najprościej – Broniewski opowiada o sprawach, które prze­ter­minowaniu nie podlegają: o wojnie, miłości, polityce i alkoholu.