Perseweracja mistyczna. Dokumentacja

Autorska plan­sza dokumen­tacyjna przedstawiająca kadry z filmu „Perseweracja mistyczna” (1984) oraz różaniec bohaterki, Reginy G., babki artysty. Libera rejestrował jej odruchowe zachowania – okręcanie różańca wokół szyi, a następnie obracanie noc­nika – odkrywając w nich mistyczny rytuał.

Obrzędy intymne. Dokumentacja

W 1984 roku Libera opiekował się swoją zniedołężniałą babką. Rejestracja pod­stawowych czynności – kar­mienia, prze­wijania, mycia – była dla artysty próbą stworzenia sztuki radykal­nie przekraczającej wszel­kie kanony formy i treści artystycz­nej, skraj­nie prywat­nej i żenującej.

Walser

Pełnometrażowy debiut fabularny Libery. Fil­mowe rozwinięcie futurystycz­nych, post­humanistycz­nych rozważań artysty o końcu cywilizacji białego człowieka. Dramatur­gia filmu opiera się przede wszyst­kim na jego war­stwie muzycz­nej oraz specjal­nie wymyślonym języku, którym posługuje się fil­mowe plemię Conteheli.

Wolny strzelec (autoportret)

Dyptyk fotograficzny, zrealizowany na wystawę w war­szaw­skiej Zachęcie pod tym samym tytułem. W rolę zdziczałego artysty, schwytanego przez kolejarzy w okolicach nowego, strzeżonego osiedla wcielił się sam Zbigniew Libera. Autopor­tret artysty w krzywym zwier­ciadle współczesnego społeczeństwa.

Ludzie palą pieniądze

Opowieści afrykańskie według Szekspira

Libera nawiązuje do historii fotografii, antropologii i kolonializmu, aby stworzyć obraz fotograficzny z przyszłości, sugestywny por­tret „dzikich” Europejczyków.

Lekcja historii

Libera kreuje obrazy, które odnoszą się do nie­pew­nej przyszłości naszej cywilizacji, ale wynikają bezpośrednio z współczesnego doświadczenia historii i towarzyszących nam dziś lęków.

La Vue

Seria fotografii ukazująca obrazy – niemal abs­trak­cyjne pejzaże – wykreowane w wyniku prze­skalowania widoku linii podziału rozkładówek w magazynach i albumach fotograficznych.

Broniewski

Fotografia z sesji zdjęciowej poświęconej Władysławowi Broniewskiemu

Pozytywy

Seria fotografii, które odtwarzają słynne, historyczne zdjęcia pra­sowe w pozytyw­nej wersji, powtarzając schemat kom­pozycyjny oryginałów, ale zmieniając bohaterów i sens przed­stawionych scen.

Matka

Matka to frag­ment ziemi obsesyj­nie fotografowany przez artystę pod­czas pobytu w Grecji – archetypiczne źródło, z którego pochodzimy i uwodząca czeluść ku której zmierzamy.

The Doll You Love to Undress

Lego. Obóz Koncentracyjny

W lewym górnym rogu każdego pudełka znaj­duje się napis – „This work of Zbigniew Libera has been spon­sored by Lego” – dzięki kloc­kom podarowanym przez polski oddział tej duńskiej firmy możliwa była realizacja projektu.

Republica Christiana

You Can Shave the Baby

Ciotka Kena

Christus ist Mein Leben (Chrystus jest moim życiem)

Praca była prezen­towana po raz pierw­szy na wystawie „Bakunin w Dreźnie” w Kun­st­palast Dues­sel­dorf (1990).

Ktoś inny

Seria autopor­tretów Libery utrzymanych w – nie­znanej jesz­cze w ówczesnej pol­skiej sztuce – kon­wen­cji queer, a zarazem nawiązująca do klasyki gatunku, np. fotografii Claude Cahun.

Trup babki

Performance domowy