Instalacja Ezan Çılgıŋŋŋŋŋları odwołuje się do jed­nego z elementów językowej rewolucji w Turcji: wprowadzenia w 1932 roku narodowej, turec­kiej wersji islam­skiego wezwania do modlitwy, która zastąpiła adhan – tradycyjną wersję w języku arab­skim. Z wbudowanych w ziemię głośników dobiega ezan w języku turec­kim, dodat­kowo kom­puterowo zmodyfikowany przez Slavs and Tatars. Po raz kolejny artyści zderzają ze sobą to co święte i świeckie – poprzez przywołanie w instalacji formy rahlé (tradycyjnego pul­pitu pod święte księgi), a jednocześnie oddanie jej we władanie publiczności, która może swobod­nie wchodzić na jej elementy, traktować jako miej­sce relaksu i reflek­sji. Istot­nym kon­tek­stem tej pracy, zrealizowanej w ramach 8. edycji Berlin Bien­nale, jest jej lokalizacja w zachodnionberlińskim Dahlem, idyl­licz­nej i zamożnej, uniwer­sytec­kiej dziel­nicy miasta.